O Nas

Zespół. To słowo najlepiej oddaje charakter ludzi realizujących ten projekt. Jesteśmy różni, ale połączył nas jeden cel: umożliwienie przeniknięcia Metody Feldenkraisa do świata rehabilitacji i być może rozpoczęcie badań nad terapeutycznym aspektem Metody. Na stronie reprezentuje nas Ewa Paszkowska – Demidowska – nauczyciel metody i Małgorzata Blotnicka – oligofrenopedagog. O pomoc poprosiliśmy Alana Questela, trenera Metody, bezpośredniego ucznia Moshe Feldenkraisa.

Ewa Paszkowska
- Demidowska

Filozof, Terapeuta Ruchowy, Nauczyciel
Metody Feldenkraisa

Ewa Paszkowska Demidowska

( studia filozoficzne UMCS w Lublinie , Gimnastyka korekcyjno- kompensacyjna AWF- Katowice i czteroletni Kurs Metody Mosze Feldenkraisa w Szwecji)

Moim pierwszym kierunkiem  była filozofia- i w jakiś sposób towarzyszy mi cały czas. Pomaga mi w poszukiwaniu zależności między ciałem a umyłem.  Na ile  szukając  harmonii w ciele przywracam harmonię myślom i emocjom.
I jaki jest związek pomiędzy emocjonalnością a energią życia i  zdrowiem. Na ile sami sobie możemy pomóc w przywracaniu tej harmonii poprzez lepszy kontakt z ciałem. Ruch jako kod dostępu do siebie. Narzędzie samopoznania, samorozwoju.
Moje poszukiwania są ściśle związane z odkryciem dokonanym przez Mosze Feldenkrajsa że uczenie się siebie poprzez ruch  jest najlepszą a może na dzień dzisiejszy jedyną dostępną nam  ścieżką rozwoju, transformacji. Naszą  osobistą filozofią  życia.

Małgorzata Błotnicka

Pedagog Terapeuta, Oligofrenopedagog,
Nauczyciel Wychowawca

Doświadczenie zawodowe zdobywała pracując z dziećmi i młodzieżą oraz ich rodzicami w placówkach edukacyjnych i terapeutycznych na wszystkich etapach, od wczesnego wspomagania rozwoju i edukacji przedszkolnej – po szkoły ponadgimnazjalne. W kręgu jej szczególnych zainteresowań zawodowych znajduje się terapia i edukacja dzieci z autyzmem oraz zagadnienia dotyczące wykorzystywania sztuki w terapii i integracji społecznej osób z niepełnosprawnością.

Od 10 lat pełni funkcję doradcy metodycznego ds. kształcenia dzieci i młodzieży ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w Gliwickim Ośrodku Metodycznym. Wiedzą i umiejętnościami praktycznymi dzieli się z nauczycielami poprzez organizowane kursy i szkolenia oraz współpracując z uczelniami wyższymi (Górnośląska Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. A. Hlonda, krakowska Akademia Ignatianum, Gliwicka Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości).

Zrealizowała liczne projekty artystyczne angażujące dzieci i młodzież z niepełnosprawnościami m.in. we współpracy z Gliwicką Galerią Secesja oraz Stacją Artystyczną Rynek (wystawy: Jeden świat, Inne widzenie świat ten sam, Wokół nas). Opracowała projekt teatralny „inni – podróże z teatrem”, który realizuje od 5 lat współpracując z Teatrem A. W efekcie powstały spektakle teatralne (m.in. Ikar, Odys – sceny marynistyczne, Kiedy wiatr porywa nas w nie-znane, Moja MOMO- opowieść o czasie), w których „ramię w ramię” na scenach występowali przedstawiciele wszystkich grup społecznych: dzieci i młodzież z niepełnosprawnością, nauczyciele, przedsiębiorcy, studenci, księża, dyrektorzy…  Współtworzyli i współodczuwali. Dzielili się sukcesami i trudnościami. Stawali się artystami. Razem.

„Patrycja, Kasia, Miłosz, Bartosz, Marcin, Sylwek… pamiętam je. To „moje” dzieci z autyzmem. Dzieci, które jak wszystkie – różnią się między sobą. Mają przecież swoje charaktery, temperament, upodobania. Posiadają też różną sprawność poznawczą, stopień socjalizacji, umiejętności motoryczne… Jest jednak coś im wspólnego. Coś – co je łączy. To poczucie ogromnej samotności. Powoduje je zaburzony system percepcyjny, który zniekształca odbiór rzeczywistości. Sprawia, że doświadczane przez nie „światy” są nielogiczne i trudne. Czasem- groźne i bolesne. Zawsze – jedyne i niepowtarzalne. Nie sposób wyobrazić sobie jak trudno jest trwać w tak niepoznawalnym i nie wykazującym zrozumienia środowisku. Pojawiają się frustracja i lęk. Są uczuciami dominującymi, zagłuszającymi inne.

Dzieci z autyzmem – by przetrwać – uruchamiają i nadmiernie rozbudowują mechanizmy obronne. Nie mają możliwości podjęcia racjonalnych – z naszego punktu widzenia – zachowań. A my, tego właśnie od nich oczekujemy – „normalnych” zachowań. Oczekujemy więc niemożliwego. Jak zatem pomagać, by pomagać skutecznie? Przede wszystkim zrozumieć, że każde dziecko z autyzmem jest inne. Dać mu prawo do swoistości funkcjonowania. Poznać. Nawiązać relacje. Zapewnić poczucie akceptacji i bezpieczeństwa.
I dopiero wtedy uczyć, krok po kroku funkcjonowania w „naszym” świecie. (…).”

Małgorzata Błotnicka

Alan Questel

Trener i Nauczyciel Metody,
Uczeń Moshé Feldenkraisa

Alan S. Questel – nasz mentor i nauczyciel jest znany ze swojej przejrzystości, kreatywności z jaką realizuje swój styl nauczania. Poprzez głębokie zrozumienie, humor i łagodne, ludzkie podejście do nauki Metody, kreuje on sprzyjające warunki do przyswajania wiedzy.
Uczeń samego dr Feldenkraisa (Amherst 1983), Alan wykładał i nauczał w szpitalach, szkołach wyższych i w ramach programów szkoleń zawodowych Metody Feldenkraisa w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Australii, Nowej Zelandii, Europie, Japonii i Kanadzie, ucząc ludzi ze wszystkich środowisk.

Alan jest moim nauczycielem i mistrzem. Cały czas jest gdzieś w tle wszystkich moich dzialań. Wspiera mnie w mojej pracy z dziećmi i w moich próbach zrozumienia czym naprawdę jest metoda. Razem szukaliśmy odpowiedniej formuły dla tej strony. Poprosiłam go żeby dalej nam pomagał. Zgodził się i teraz jest z nami.”

Ewa Paszkowska – Demidowska

Uczył w Princeton University, S.U.N.Y. College w Purchase, New York Open Center, New Actors Workshop, NYC, Instytut Psychologii Transpersonalnej, Palo Alto, Kalifornia oraz w Shishu Bhavan Matki Teresy w Kalkucie w Indiach.
Będąc aktorem, zanim zainteresował się Metodą Feldenkraisa, Alan pracował i występował z Jerzym Grotowskim („Mój Obiad z Andre”) i Paulem Sillsem (Drugie Miasto, Chicago i Story Theatre). W 1986 r. Został asystentem trenera i uzyskał akredytację jako trener w 1994 r. Uczył w ponad 40 programach szkoleń zawodowych Metody Feldenkraisa na całym świecie.

Jednym z jego wielkich zainteresowań jest wprowadzanie kreatywności w czyn, wyrazem czego jest stworzeniem ram warsztatowych dla osób korzystających z Metody Feldenrkraisa. Alan postrzega Metodę Feldenkraisa jako środek do indywidualnego dojrzewania człowieka i dąży do uczynienia zeń znaczącego i konkretnego narzędzia dla swoich uczniów zarówno w programach szkoleniowych, jak i w praktyce bezpośredniej.

Alan kierował i współkierował programami w Bronxville w Nowym Jorku; Hrabstwie Marin i Sonoma w Kalifornii; Brisbane, Adelaide, Melbourne i Perth w Australii; Phoenix, Arizonie i Santa Fe, Nowym Meksyku. Obecnie Alan pełni funkcję Dyrektora ds edukacji w Malmö, Szwecja; Cali, Kolumbia i Santa Fe w Nowym Meksyku, gdzie sam mieszka.
* Certyfikat GCFP / T-Guild FELDENKRAIS © Trener i Nauczyciel Metody